دروغ غذای منقضی شده

برای بسیاری از مردم در سراسر جهان، دور ریختن مواد غذایی تاریخ مصرف گذشته تقریباً به یک روال ریشه دار تبدیل شده است. هر هفته، فنجان‌های ماست باز نشده، کیسه‌های سبزیجات و قرص‌های نان به لطف تاریخ نوشته شده روی برچسب‌هایشان دور ریخته می‌شوند. در واقع، این روال تقریباً به‌طور خودکار انجام می‌شود، که ناشی از این ایده است که غذای منقضی شده برای خوردن مناسب نیست. اما اگر این فقط یک افسانه باشد چه؟ اگر همین ایده انقضا ما را به هدر دادن مقادیر زیادی غذای کاملاً خوب گمراه کند چه؟ وسواس جهان نسبت به برچسب های مواد غذایی به یک بحران تبدیل شده است، به طوری که منابع سیاره ما به دلیل اعداد چاپ شده روی برچسب ها هدر می رود. بنابراین، حقیقت پشت این تاریخ های انقضا چیست؟

بحران ضایعات غذایی 

ضایعات مواد غذایی در سرتاسر سیاره به میزان نگران کننده ای رسیده است، به طوری که نزدیک به 40 درصد از مواد غذایی تولید شده به محل های دفن زباله ختم می شود. این حدود 1.3 میلیارد تن در سال است که نشان دهنده یک مسئله بزرگتر از نحوه مدیریت مواد غذایی و منابع در سراسر جهان است.

زباله های خانگی 

یک خانواده آمریکایی به طور متوسط ​​سالانه بین 1365 تا 2275 دلار غذا دور می ریزند. این عادت اسراف کننده درآمد خانوار را کاهش می دهد و عدم ارتباط بین عادات خرید غذا و نیازهای مصرف را آشکار می کند.

آب و کاربری زمین 

در سراسر جهان، حدود 45 تریلیون گالن (170 تریلیون لیتر) آب شیرین به سمت تولید مواد غذایی مصرف می شود که هرگز مصرف نمی شود، در حالی که زباله های مواد غذایی بیش از یک پنجم ورودی دفن زباله را تشکیل می دهند. بشریت در حال تجربه فشار بی‌سابقه‌ای بر منابع طبیعی و ظرفیت دفن زباله است.

ناامنی غذایی 

به طرز متناقضی، در حالی که میلیون ها نفر با ناامنی غذایی و گرسنگی مواجه هستند، مقادیر زیادی از مواد غذایی کاملاً خوراکی دور ریخته می شود. مسائل سیستمی در توزیع مواد غذایی (و همچنین استفاده ناکافی از منابع غذایی) مسئول این امر است.

برچسب های انقضا 

بسیاری از مردم در سراسر جهان غذا را بر اساس تاریخ هایی که در برچسب های انقضا نشان داده شده است دور می ریزند و اغلب معتقدند مصرف آن بی خطر است. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که این تاریخ ها استاندارد نیستند و به ندرت نشان دهنده ایمنی واقعی مواد غذایی هستند.

ریشه ها 

برچسب‌های خرما پس از جنگ جهانی دوم برای کمک به کارمندان فروشگاه در چرخش سهام آغاز شد. با گذشت زمان، مصرف‌کنندگان خواستار مشاهده این تاریخ‌ها شدند، که باعث شد تولیدکنندگان برچسب‌ها را به‌عنوان ابزار بازاریابی برای نشان دادن تازگی و نه نشانه‌ای از ایمنی ببینند.

عدم استانداردسازی 

برچسب‌های خرما مانند «بهترین قبل» و «فروش توسط» بر اساس کشور و ایالت ایالات متحده متفاوت است، که منجر به سردرگمی مصرف‌کننده و اغلب منجر به دور ریختن زودهنگام مواد غذایی می‌شود.

رفتار مصرف کننده 

با برچسب های مختلف به معنای چیزهای مختلف، مصرف کنندگان در تلاش هستند تا بفهمند آیا غذا برای خوردن ایمن است یا خیر. به این ترتیب، آنها اغلب به طور پیش فرض برای حفظ احتیاط وسایل را پرتاب می کنند.

ماندگاری در مقابل ایمنی 

حقیقت این است که اکثر غذاها (از جمله بسیاری از کالاهای بسته بندی شده) برای مصرف هفته ها یا ماه ها پس از تاریخ برچسب گذاری شده خود مناسب هستند. با این حال، عدم وضوح روی برچسب باعث می شود بسیاری از مصرف کنندگان از ترس محصولات را دور بریزند.

با این اوصاف امیدواریم دور ریز غذا کم وبهینه تولید و مصرف شوند

غذا خوراک تاریخ انقضاء دور ریز